Βέλτιστες Πρακτικές Αναπαραγωγικής Διαχείρισης σε μοσχίδες Holstein

Για τις σύγχρονες εκτροφές μηρυκαστικών γαλακτοπαραγωγής, οι κυριότεροι παράγοντες που συνεισφέρουν στο κόστος παραγωγής είναι το κόστος της διατροφής του γαλακτοπαραγωγού ζωικού κεφαλαίου, το οποίο είναι το μεγαλύτερο, ακολουθούμενο από το κόστος παραγωγής των ζώων αντικατάστασης, το οποίο στις εκτροφές αγελάδων επηρεάζει έως και το 20-25% του συνολικού κόστους μιας γαλακτοπαραγωγικής επιχείρησης (Gabler et al., 2000). Από αυτό το κόστος, η διατροφή των μοσχίδων συνήθως αποτελεί περίπου το 50% του συνολικού κόστους (Akins, 2016).  

Μία πρόσφατη έρευνα που πραγματοποίησε μια πλήρη οικονομική αξιολόγηση αυτών των «μη παραγωγικών ζώων» στις εκτροφές, έδειξε ότι πέραν της βέλτιστης ηλικίας πρώτου τοκετού/γονιμοποίησης κάθε ημέρα που η μοσχίδα παραμένει χωρίς εγκυμοσύνη αυξάνει το συνολικό κόστος εκτροφής της κατά 3,3 € (Boulton et al., 2017).

Η βελτιστοποίηση της διαχείρισης των ζώων αντικατάστασης επιτυγχάνεται μέσω τριών κύριων στόχων:

• Μείωση της ηλικίας κατά τον πρώτο τοκετό
• Εφαρμογή στρατηγικών που θα ενισχύσουν (και δεν θα μειώσουν) τις μελλοντικές παραγωγικές ικανότητες των μοσχίδων
• Ελαχιστοποίηση του κόστους διατροφής που σχετίζεται με την ανάπτυξη των μοσχίδων

Η ηλικία κατά την πρώτο τοκετό είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας που πρέπει να αξιολογείται για την αξιολόγηση των πρακτικών ανάπτυξης ζώων στις εκτροφές. Η απόφαση για την εισαγωγή μοσχίδων στην ομάδα αναπαραγωγής δεν πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά στην ηλικία, αλλά πρέπει να περιλαμβάνει και την αξιολόγηση βιομετρικών παραμέτρων, όπως το βάρος και το ύψος (Heinrichs et al., 2017).

Η απόσβεση της επένδυσης που γίνεται από τη γέννησή των μοσχίδων αντικατάστασης έως όταν φτάσουν στον πρώτο τοκετό, επιτυγχάνεται μόνο όταν η μοσχίδα φτάσει στο αποκορύφωμα (peak) της δεύτερης γαλακτικής περιόδου της, κατά μέσο όρο στις 530 ημέρες παραγωγικής ζωής (Boulton et al., 2017). Για το λόγο αυτό, πρέπει να εφαρμόζεται σωστή διαχείριση προκειμένου να διασφαλιστεί η μακροζωία των μοσχίδων που γεννούν για πρώτη φορά.

Ο βασικός ρόλος της σωστής ηλικίας κατά τον πρώτο τοκετό  

Η απόφαση σχετικά με το πότε θα ενταχθούν οι μοσχίδες στην αναπαραγωγική διαδικασία λαμβάνεται κυρίως με βάση την ηλικία των μοσχίδων (Nor et al., 2014), αλλά για να είναι ακριβής θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και ο ρυθμός ανάπτυξης της μοσχίδας.

Καθώς η διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι σχετικά σταθερή για κάθε φυλή, περίπου 278 ημέρες για τη φυλή Holstein (Norman et al., 2009), η μέση ηλικία κατά τον πρώτο τοκετό εξαρτάται από δύο παραμέτρους: την ηλικία κατά την πρώτη προσπάθεια για αναπαραγωγή σε συνδυασμό με την αναπαραγωγική απόδοση των μοσχίδων, που εκφράζεται ως ποσοστό σύλληψης (εγκυμοσύνη*Τ.Σ.%).

Σύμφωνα με διάφορες αναφορές, το ποσοστό σύλληψης των μοσχίδων μπορεί να ποικίλλει σημαντικά, μεταξύ 57 και 67% σύμφωνα με μελέτες που συγκεντρώνουν δεδομένα από διαφορετικές χώρες (Kuhn et al., 2006, Brickell et al., 2009). Συνήθως, η ηλικία στόχος για τον πρώτο τοκετό για τις μοσχίδες Holstein ορίζεται σε περίπου 22 έως 24 μήνες με περίπου 620 kg σωματικού βάρους (πριν τον τοκετό) (Bach et al., 2021).

Οι Ettema et al. (2004) διαπίστωσαν ότι οι μοσχίδες που γεννούσαν σε ηλικία μικρότερη των 22 μηνών έχουν μειωμένη απόδοση σε γάλα κατά την πρώτη γαλακτική περίοδο και μειωμένη αναπαραγωγική απόδοση κατά τη διάρκεια της πρώτης γαλακτικής περιόδου τους. Ωστόσο, η παράταση της ηλικίας κατά τον πρώτο τοκετό πέραν των 25 μηνών δεν βελτίωσε τη γαλακτοπαραγωγή, την αναπαραγωγή ή την υγεία των πρωτότοκων αγελάδων, αλλά στην πραγματικότητα τις μείωσε.

Η ηλικία τοκετού έχει συχνά θεωρηθεί κρίσιμος παράγοντας που σχετίζεται με την εμφάνιση δυστοκίας στις μοσχίδες αντικατάστασης. Η διαταραχή της σκελετικής ανάπτυξης αναφέρεται συχνά ως ανησυχητικός παράγοντας από τους κτηνοτρόφους (Hickson et al., 2012). Αντίθετα, πολλές μελέτες έχουν επισημάνει ότι η μεγαλύτερη ηλικία κατά τον τοκετό έχει πιο επιζήμιες επιπτώσεις στις μελλοντικές αναπαραγωγικές αποδόσεις αυτών των ζώων.

Για τη φυλή Holstein, η οποία έχει πρώιμη εφηβεία, οι μοσχίδες που γεννούν σε ηλικία άνω των 27 μηνών έχουν υψηλότερη συχνότητα δυστοκίας (Ghavi Hossein-Zadeh, 2016) και, κατά συνέπεια, υψηλότερο κίνδυνο απομάκρυνσης από την εκτροφή αμέσως μετά τον τοκετό. Έχει επίσης αποδειχθεί ότι οι μοσχίδες Holstein που γεννούν σε ηλικία 3 ετών έχουν υψηλότερο κίνδυνο κατακράτησης των εμβρυϊκών μεμβρανών, μητρίτιδας και κλινικής ενδομητρίτιδας σε σύγκριση με τις μοσχίδες που γεννούν σε ηλικία 2 ετών (Cutullic et al., 2012).

Αναπαραγωγική διαχείριση των μοσχίδων Holstein

Πολύ συχνά, οι μοσχίδες γαλακτοπαραγωγής διατηρούνται σε “μη ιδανικές” τοποθεσίες, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την επιτυχία της αναπαραγωγής σε αυτά τα ζώα, ακόμη και αν αποτελούν το πιο γόνιμο τμήμα των ζώων της εκτροφής γαλακτοπαραγωγής.

Οι προκλήσεις που σχετίζονται με τη διαχείριση της αναπαραγωγής τους μπορούν να οδηγήσουν σε μη ικανοποιητικά αποτελέσματα. Η παρατήρηση των συμπτωμάτων του οίστρου είναι πολύ συχνά η αποκλειστική μέθοδος που χρησιμοποιείται για την αναπαραγωγή των μοσχίδων γαλακτοπαραγωγής.  

Η έκφραση του οίστρου στα βοοειδή επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Στις μοσχίδες, οι περιβαλλοντικοί παράγοντες είναι ιδιαίτερα σημαντικοί, όπως ο τύπος της επιφάνειας του δαπέδου, η πυκνότητα εκτροφής των ζώων και η διατροφή (Roelofs et al., 2010).

Οι Stevenson et al. (1996) μελέτησαν την αποτελεσματικότητα της ανίχνευσης οίστρου μέσω οπτικής παρατήρησης των μοσχίδων σε σύγκριση με ένα ραδιοτηλεμετρικό σύστημα ευαίσθητο στην πίεση που εφαρμόστηκε στην οσφυϊκή περιοχή των ζώων, γνωστοποιώντας όλα τα περιστατικά οίστρου με αποδοχή της επίβασης που παρουσίασαν οι μοσχίδες σε πραγματικό χρόνο. Η παρατήρηση της έκφρασης του οίστρου δεν κατάφερε να ανιχνεύσει το 37% των ζώων σε οίστρο, και το ποσοστό αποτυχίας ήταν υψηλότερο στα ζώα με σύντομη διάρκεια οίστρου (Stevenson et al., 1996).

Συχνά, κατά τον έλεγχο των διαδικασιών αναπαραγωγής των εκτροφών, αναφέρεται ότι η παρατήρηση του οίστρου των μοσχίδων πραγματοποιείται συνεχώς κατά τη διάρκεια της ημέρας και ότι τα βοηθήματα ανίχνευσης οίστρου συχνά δεν χρησιμοποιούνται, καθώς θεωρούνται περιττά. Πρόσφατα, αποδείχθηκε ότι οι εκτροφές που υιοθετούσαν αυτή την τακτική είχαν μοσχίδες που ήταν κατά μέσο όρο 1,5 μήνες μεγαλύτερες κατά την πρώτη τους Τ.Σ. (ΑΙ), οι οποίες γεννούσαν κατά μέσο όρο 1 μήνα αργότερα και είχαν χαμηλότερη πιθανότητα να μείνουν έγκυες έως την ηλικία των 20 μηνών, σε σύγκριση με τις εκτροφές που πραγματοποιούσαν 2 ή 3 φορές την ημέρα παρατηρήσεις έκφρασης οίστρου διάρκειας ≈40 λεπτών σε συνδυασμό με απλά βοηθήματα ανίχνευσης οίστρου, όπως το βάψιμο της ουράς (Fodor et al., 2018) . Αυτό πιθανώς εξηγείται από το υψηλότερο επίπεδο αφοσίωσης σε αυτή τη δραστηριότητα όταν εκτελείται με οργανωμένο τρόπο.

Η πιθανότητα σχηματισμού αναπαραγωγικά ενεργών ομάδων είναι μεγαλύτερη όταν αυξάνεται το μέγεθος του κοπαδιού. Ο βαθμός έκφρασης του οίστρου και, ως εκ τούτου, η πιθανότητα ανίχνευσης ενός ζώου σε οίστρο μπορεί να αυξηθεί δραματικά καθώς αυξάνεται ο αριθμός των μοσχίδων που βρίσκονται σε οίστρο ή πλησιάζουν στον οίστρο ταυτόχρονα.

Η ταυτόχρονη παρουσία άλλων ζώων σε οίστρο δίνει στις μοσχίδες την ευκαιρία να μοιραστούν τη συμπεριφορά του οίστρου, έτσι ώστε η έκφραση του οίστρου μπορεί επίσης να είναι αποτέλεσμα σεξουαλικής διέγερσης από άλλα ζώα σε οίστρο, γεγονός που δημιουργεί υψηλότερο επίπεδο περιστατικών επίβασης και αποδοχής της επίβασης, και επιτρέπει αυξημένη υποβολή για Τ.Σ., διατηρώντας την ίδια τακτική παρατήρησης (Roelofs et al., 2005).

Η σωστή διαχείριση της αναπαραγωγής διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των μοσχίδων, καθώς καθορίζει πότε θα μείνουν έγκυες και, ως εκ τούτου, το κόστος διατροφής που απαιτείται για να ενταχθούν στην ομάδα των αρμεγόμενων ζώων. Έχουν σχεδιαστεί προγράμματα ελέγχου της αναπαραγωγής με πολλές διαφορετικές στρατηγικές για τον έλεγχο της γονιμότητας των μοσχίδων αναπαραγωγής, με στόχο τη μεγιστοποίηση του αριθμού των ζώων που θα συλλάβουν στο προαναφερθέν ιδανικό στενό χρονικό παράθυρο.

Η χρήση προσταγλανδινών (PGF₂α) σε μοσχίδες Holstein

Η χρήση προσταγλανδινών (PGF₂α ή PG) είναι μια πολύ συνηθισμένη πρακτική στην αναπαραγωγή των μοσχίδων. Ο στόχος αυτής της θεραπείας είναι να προκαλέσει ωχρινόλυση ενός επαρκούς ωχρού σωματίου. Μια ένεση PGF₂α είναι αποτελεσματική μόνο όταν οι μοσχίδες βρίσκονται περίπου μεταξύ της 6ης και της 17ης ημέρας του οιστρικού τους κύκλου (ημέρα 0 = οίστρος).

Είναι γενικά αποδεκτό ότι η γονιμότητα, εκφραζόμενη σε ποσοστό σύλληψης, των μοσχίδων που βρίσκονται σε αναπαραγωγικό κύκλο και έχει γίνει Τ.Σ. μετά από οίστρο που προκλήθηκε με χορήγηση προσταγλανδίνης, είναι συγκρίσιμη με εκείνη των ζώων που δεν έχουν υποβληθεί σε χορήγηση προσταγλανδίνης και έχει γίνει Τ.Σ. μετά από φυσικό οίστρο (Lucy et al., 2001, Stevenson et al., 2008). Η παρατήρηση του οίστρου πρέπει να πραγματοποιείται αποτελεσματικά μετά από ένεση PGF₂α για τουλάχιστον 7 ημέρες. Όλα τα ζώα που δεν έλαβαν Τ.Σ. μετά την πρώτη χορήγηση πρέπει να λάβουν δεύτερη χορήγηση PGF₂α 11 έως 14 ημέρες μετά την πρώτη, ακολουθούμενη και πάλι από 7 ημέρες παρατήρησης για σημάδια οίστρου. Αυτή η προσέγγιση έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει τη γονιμότητα όταν χρησιμοποιούνται προσταγλανδίνες ως στρατηγική αναπαραγωγής (Diskin et al., 2002). Ένα μειονέκτημα αυτού του τύπου προγράμματος είναι ότι απαιτεί εντατική παρατήρηση του οίστρου για τουλάχιστον 14 ημέρες, προκειμένου να μεγιστοποιηθεί το ποσοστό των αγελάδων που γίνεται Τ.Σ. εντός του χρονικού πλαισίου.

Όταν χορηγούνται 2 δόσεις PGF₂α σε όλα τα ζώα σε μεσοδιάστημα 11 ή 14 ημερών και η παρατήρηση του οίστρου πραγματοποιείται αποκλειστικά μετά τη δεύτερη χορήγηση, η συνολική γονιμότητα μειώνεται (Murugavel et al., 2003), πιθανώς λόγω της συγκέντρωσης προγεστερόνης που κυκλοφορεί κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης των ωοθυλακίων. Οι μοσχίδες στις οποίες χορηγείται PGF₂α στο τελικό στάδιο της ωχρινικής φάσης παρουσιάζουν μεγαλύτερη ανταπόκριση σε οίστρο και υψηλότερο ποσοστό σύλληψης σε σύγκριση με τα ζώα που υποβάλλονται σε χορήγηση PGF₂α στο αρχικό ή/και στο μεσαίο στάδιο της ωχρινικής φάσης (Tanabe και Hann, 1984). Η επίδραση του σταδίου του οιστρικού κύκλου κατά τη δεύτερη ένεση προσταγλανδίνης μπορεί να εξηγηθεί εν μέρει από τις πιθανώς χαμηλότερες περιφερικές συγκεντρώσεις προγεστερόνης στα αρχικά ή/και μεσαία στάδια της ωχρινικής φάσης, πράγμα που σημαίνει ότι τα ζώα που έχουν ανταποκριθεί στην πρώτη χορήγηση θα βρίσκονται στο αρχικό ή μεσαίο στάδιο της ωχρινικής φάσης όταν λάβουν τη δεύτερη δόση PGF₂α.

Μια σειρά μελετών συγχρονισμού έχουν τεκμηριώσει μια άμεση συσχέτιση μεταξύ των συγκεντρώσεων προγεστερόνης κατά τη στιγμή της χορήγησης της προσταγλανδίνης (PGF₂α) και του επακόλουθου ποσοστού σύλληψης (Pursley και Martins, 2011, Diskin et al., 2006).

Η χρήση προγραμμάτων Τ.Σ. (TAI) με βάση την προγεστερόνη για μοσχίδες Holstein

Τα πιο σταθερά αποτελέσματα για την Τ.Σ. σε μοσχίδες γαλακτοπαραγωγής έχουν επιτευχθεί με τη χρήση προγραμμάτων 5 ημερών με βάση την προγεστερόνη.

Αρκετές μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε βάθος χρόνου από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα εξέτασαν τη σημασία της χρήσης της GnRH ,τον αριθμό και το χρονοδιάγραμμα της χορήγησης PGF₂α (Rabaglino et al., 2010b, Rabaglino et al., 2010a, Lima et al., 2011, Lima et al., 2013). Η έναρξη του κύκλου των ωοθυλακίων στην αρχή του πενταήμερου προγράμματος Τ.Σ. με βάση την προγεστερόνη, χρησιμοποιώντας GnRH σε συνδυασμό με 2 δόσεις PGF₂α που χορηγούνται την 5η και 6η ημέρα για τη βελτιστοποίηση της ωχρινόλυσης, είναι η πιο επιτυχημένη στρατηγική για την επίτευξη του υψηλότερου P/AI στον συγχρονισμό των μοσχίδων γαλακτοπαραγωγής με ένα 5ήμερο πρόγραμμα Co-Synch με βάση την προγεστερόνη (P4). Τα ποσοστά σύλληψης ανά Τ.Σ. σε αυτά τα πρωτόκολλα έχουν αποδειχθεί πολύ καλά, κυμαινόμενα μεταξύ 58 και 62% (Lima et al., 2013).

Πιο πρόσφατα, αυτός ο τύπος προσέγγισης έχει επίσης συγκριθεί με ένα πιο συμβατικό πρόγραμμα PGF₂α + ανίχνευσης οίστρου για μοσχίδες γαλακτοπαραγωγής (Silva et al., 2015). Το πρόγραμμα Τ.Τ.Σ. (TAI) που χρησιμοποιήθηκε κατά την εισαγωγή των μοσχίδων στην ομάδα αναπαραγωγής (400 ημέρες κατά μέσο όρο), επέτρεψε το ίδιο επίπεδο σύλληψης ανά Τ.Σ. σε σύγκριση με τα ζώα που ανιχνεύθηκαν σε οίστρο μετά τη θεραπεία με PGF₂α, ωστόσο, οι μοσχίδες που υποβλήθηκαν στο 5-Day Co-Synch+P4 συνέλαβαν κατά μέσο όρο 12 ημέρες νωρίτερα. Επιπλέον, μέχρι το τέλος της περιόδου αναπαραγωγής των 84 ημερών σε αυτή τη μελέτη, υπήρχαν 6% περισσότερες μοσχίδες έγκυες, πράγμα που σημαίνει λιγότερες οικονομικές απώλειες για τις εκτροφές.

Σε μια πολύ πρόσφατη μελέτη που διεξήχθη από την Ceva σε συνεργασία με την TEAGASC και την UCD στην Ιρλανδία, στην οποία συμμετείχαν 823 μοσχίδες Holstein, η αφαίρεση της ενδοκολπικής συσκευής απελευθέρωσης προγεστερόνης (Progesterone Release Intravaginal Device) αναβλήθηκε για 24 ώρες χρησιμοποιώντας ένα πρωτόκολλο 6 ημερών και δοκιμάστηκε η καθυστέρηση 8 ωρών της Τ.Σ. κατά τη χρήση σεξαρισμένου σπέρματος για τη αναπαραγωγή μοσχίδων Holstein (Εικ. 1) (Moore et al., 2023).

Αυτή η πρακτική αξιολογήθηκε επειδή μία από τις αρνητικές κριτικές κατά τη χρήση του πρωτοκόλλου 5-day Co-Synch+P4 είναι η απαίτηση για παρατήρηση του οίστρου από τη δεύτερη χορήγηση PGF₂α έως την TAI, καθώς έχει αναφερθεί πρόωρη έναρξη του οίστρου σε ένα ποσοστό των ζώων, γεγονός που απαιτεί την πρόωρη Τ.Σ. μετά από παρατήρηση έως και στο ≈20-30% των μοσχίδων (Silva et al., 2015).

Η χρήση σεξαρισμένου σπέρματος απαιτεί την εναπόθεση του σπέρματος πιο κοντά στο χρόνο της ωοθυλακιορρηξίας, καθώς το σεξαρισμένο σπέρμα έχει μειωμένη γονιμότητα και διάρκεια ζωής εντός του αναπαραγωγικού συστήματος του θηλυκού λόγω της επεξεργασίας διαλογής που πρέπει να υποβληθεί το σπέρμα. Η καθυστερημένη αφαίρεση της ενδοκολπικής συσκευής απελευθέρωσης προγεστερόνης (Progesterone Release Intravaginal Device) μειώνει σημαντικά την συχνότητα εμφάνισης οίστρου πριν από την TAI χωρίς να επηρεάζει το συνολικό ρυθμό σύλληψης (P/AI), εξαλείφοντας την ανάγκη ανίχνευσης οίστρου σε συγχρονισμένες μοσχίδες Holstein.

Η καθυστέρηση των 8 ωρών της Τ.Σ. κατά τη χρήση σεξαρισμένου σπέρματος σε ένα πρωτόκολλο συγχρονισμού με προγεστερόνη 6 ημερών αύξησε την σύλληψη ανά Τ.Σ. κατά 9%, μεταβαίνοντας από 50% P/AI σε μοσχίδες που γονιμοποιήθηκαν 48 ώρες μετά την αφαίρεση της ενδοκολπικής συσκευής απελευθέρωσης προγεστερόνης , σε ένα πολύ εντυπωσιακό 59% των μοσχίδων που έλαβαν την καθυστερημένη Τ.Σ. στις 56 ώρες.

Συμπεράσματα

Τα προγράμματα ανάπτυξης νεαρών μοσχίδων αντικατάστασης θα πρέπει να οδηγούν στην επίτευξη του βέλτιστου βάρους κατά την  έναρξη της αναπαραγωγικής ζωής, ώστε ο πρώτος τοκετός να πραγματοποιείται σε ηλικία 2 ετών. Τα υψηλά ποσοστά πραγματοποίησης Τ.Σ. είναι καθοριστικής σημασίας για τη συγκέντρωση της αναπαραγωγής στην κατάλληλη χρονική στιγμή.

Η ανίχνευση του οίστρου είναι συχνά δύσκολη στις μοσχίδες αντικατάστασης. Μπορούν να υιοθετηθούν διάφορες στρατηγικές για την επίλυση του προβλήματος που προκύπτει από την αναποτελεσματική συνεχή αναζήτηση των σημάτων του οίστρου, από τη μεγιστοποίηση της έκφρασης του οίστρου, τη χρήση προσταγλανδινών, καθώς και την υιοθέτηση των καινοτόμων πρωτοκόλλων με χρήση προγεστερόνης  για Τ.Τ.Σ. (TAI), τα οποία δεν απαιτούν ανίχνευση του οίστρου.

Τα πρωτόκολλα με τη χρήση της ενδοκολπικής συσκευής απελευθέρωσης προγεστερόνης (Progesterone Release Intravaginal Device) παρέχουν εξαιρετικά ποσοστά εγκυμοσύνης, ιδιαίτερα σημαντικά όταν χρησιμοποιείται σεξαρισμένο σπέρμα.

Βιβλιογραφικές αναφορές

Akins, M. S. 2016. Dairy Heifer Development and Nutrition Management. Vet Clin North Am Food Anim Pract,32,303-17.

Boulton, A. C., Rushton, J. & Wathes, D. C. 2017. An empirical analysis of the cost of rearing dairy heifers from birth to first calving and the time taken to repay these costs. Animal,11,1372-1380.

Brickell, J., Mcgowan, M., Pfeiffer, D. & Wathes, D. 2009. Mortality in Holstein-Friesian calves and replacement heifers, in relation to body weight and IGF-I concentration, on 19 farms in England. Animal,3,1175-1182.

Cutullic, E., Delaby, L., Gallard, Y. & Disenhaus, C. 2012. Towards a better understanding of the respective effects of milk yield and body condition dynamics on reproduction in Holstein dairy cows. Animal,6,476-487.

Diskin, M. G., Austin, E. J. & Roche, J. F. 2002. Exogenous hormonal manipulation of ovarian activity in cattle. Domest Anim Endocrinol,23,211-28.

Diskin, M. G., Murphy, J. J. & Sreenan, J. M. 2006. Embryo survival in dairy cows managed under pastoral conditions. Anim Reprod Sci,96,297-311.

Ettema JF, Santos JE. Impact of age at calving on lactation, reproduction, health, and income in first-parity Holsteins on commercial farms. J Dairy Sci. 2004 Aug;87(8):2730-42. doi: 10.3168/jds.S0022-0302(04)73400-1.

Fodor, I., Baumgartner, W., Abonyi-T.th, Z., Lang, Z. & .zsv.ri, L. 2018. Associations between management practices and major reproductive parameters of Holstein-Friesian replacement heifers. Animal reproduction science,188,114-122.

Gabler, M. T., Tozer, P. R. & Heinrichs, A. J. 2000. Development of a cost analysis spreadsheet for calculating the costs to raise a replacement dairy heifer. J Dairy Sci,83,1104-9.

Ghavi Hossein-Zadeh, N. 2016. Effect of dystocia on subsequent reproductive performance and functional longevity in Holstein cows. Journal of animal physiology and animal nutrition,100,860-867.

Heinrichs, A. J., Zanton, G. I., Lascano, G. J. & Jones, C. M. 2017. A 100-Year Review: A century of dairy heifer research. J Dairy Sci,100,10173-10188.

Hickson, R., Anderson, W., Kenyon, P., Lopez-Villalobos, N. & Morris, S. 2012. A survey detailing the calving performance of primiparous 2-year-old beef heifers and outcomes of assisted calving. New Zealand veterinary journal,60,35-41.

Kuhn, M. T., Hutchison, J. L. & Wiggans, G. R. 2006. Characterization of Holstein heifer fertility in the United States. J Dairy Sci,89,4907-20.

Lima, F. S., Ayres, H., Favoreto, M. G., Bisinotto, R. S., Greco, L. F., Ribeiro, E. S., Baruselli, P. S., Risco, C. A., Thatcher, W. W. & Santos, J. E. 2011. Effects of gonadotropin-releasing hormone at initiation of the 5-d timed artificial insemination (AI) program and timing of induction of ovulation relative to AI on ovarian dynamics and fertility of dairy heifers. J Dairy Sci,94,4997-5004.

Lima, F. S., Ribeiro, E. S., Bisinotto, R. S., Greco, L. F., Martinez, N., Amstalden, M., Thatcher, W. W. & Santos, J. E. 2013. Hormonal manipulations in the 5-day timed artificial insemination protocol to optimize estrous cycle synchrony and fertility in dairy heifers. J Dairy Sci,96,7054-65.

Lucy, M. C., Billings, H. J., Butler, W. R., Ehnis, L. R., Fields, M. J., Kesler, D. J., Kinder, J. E., Mattos, R. C., Short, R. E., Thatcher, W. W., Wettemann, R. P., Yelich, J. V. & Hafs, H. D. 2001. Efficacy of an intravaginal progesterone insert and an injection of PGF2alpha for synchronizing estrus and shortening the interval to pregnancy in postpartum beef cows, peripubertal beef heifers, and dairy heifers. J Anim Sci,79,982-95.

Moore SG, Crowe AD, Randi F, Butler ST. Effect of delayed timing of artificial insemination with sex-sorted semen on pregnancy per artificial insemination in synchronized dairy heifers managed in a seasonal-calving pasture-based system. JDS Commun. 2023 Jul 21;4(5).

Murugavel, K., Y.niz, J., Santolaria, P., L.pez-B.jar, M. & L.pez-Gatius, F. 2003. Prostaglandin based estrus synchronization in postpartum dairy cows: an update. Journal of applied research in veterinary medicine,1,51-65.

Nor, N. M., Steeneveld, W. & Hogeveen, H. 2014. The average culling rate of Dutch dairy herds over the years 2007 to 2010 and its association with herd reproduction, performance and health. J Dairy Res,81,1-8.

Norman, H. D., Wright, J. R., Kuhn, M. T., Hubbard, S. M., Cole, J. B. & Vanraden, P. M. 2009. Genetic and environmental factors that affect gestation length in dairy cattle. J Dairy Sci,92,2259-69.

Pursley, J. R. & Martins, J. P. 2011. Impact of circulating concentrations of progesterone and antral age of the ovulatory follicle on fertility of high-producing lactating dairy cows. Reprod Fertil Dev,24,267-71.

Rabaglino, M. B., Risco, C. A., Thatcher, M. J., KIM, I. H., Santos, J. E. & Thatcher, W. W. 2010a.

Application of one injection of prostaglandin F(2alpha) in the five-day Co-Synch+CIDR protocol for estrous synchronization and resynchronization of dairy heifers. J Dairy Sci,93,1050-8.

Rabaglino, M. B., Risco, C. A., Thatcher, M. J., Lima, F., Santos, J. E. & Thatcher, W. W. 2010b. Use of a five-day progesterone-based timed AI protocol to determine if flunixin meglumine improves pregnancy per timed AI in dairy heifers. Theriogenology,73,1311-8.

Roelofs, J., L.pez-Gatius, F., Hunter, R., Van Eerdenburg, F. & Hanzen, C. 2010. When is a cow in estrus? Clinical and practical aspects. Theriogenology,74,327-344.

Roelofs, J. B., Van Eerdenburg, F. J., Soede, N. M. & Kemp, B. 2005. Various behavioral signs of estrous and their relationship with time of ovulation in dairy cattle. Theriogenology,63,1366-77.

Silva, T. V., Lima, F. S., Thatcher, W. W. & Santos, J. E. 2015. Synchronized ovulation for first insemination improves reproductive performance and reduces cost per pregnancy in dairy heifers. J Dairy Sci,98,7810- 22.

Stevenson, J., Smith, M., Jaeger, J., Corah, L. & Lefever, D. 1996. Detection of estrus by visual observation and radiotelemetry in peripubertal, estrus-synchronized beef heifers. Journal of animal science,74,729-735.

Stevenson, J. L., Rodrigues, J. A., Braga, F. A., Bitente, S., Dalton, J. C., Santos, J. E. & Chebel, R. C. 2008. Effect of breeding protocols and reproductive tract score on reproductive performance of dairy heifers and economic outcome of breeding programs. J Dairy Sci,91,3424-38.

Tanabe, T. Y. & Hann, R. C. 1984. Synchronized estrus and subsequent conception in dairy heifers treated with prostaglandin F2 alpha. I. Influence of stage of cycle at treatment. J Anim Sci,58,805-11.